Sevdiğim beni unutmuş sanmıştım .
Uzun süre bekledim onu ,
Sessizliğini bozmadı .
Merakımı her dile getirdiğimdeyse
Daha büyük bir sessizlikle bana döndü.
Bu sessizlik bana huzur vermedi.
Yüreğimi daha çok dağladı.
Artık anladım ki
Benim özlemim değilmiş .
Huzurlu ve o sessiz günler .
Ben onu ararım , sadece onu .
Onu kendimden bilirim ,
Kendimi de ondan .
O gelmeyince yanıma ,
Bu derde care için
Danıştım herkese .
Derdimi her dinleyen yardım için .
Yaptı bana elinden geleni .
Toplandılar başıma , eylediler nasihat .
Dinledim çareleri , yaparım dedim her birini .
Başladım öğütleri yerine getirmeye ,
Ama ne çare …
İşin sonunda umut tükendi ,
Bunu anlayan dostlar da
Kalktılar birer müsadeyle …
Son gidenle birlikte
Kapanan kapının ardında
Sevdiğim geldi oturdu yanıma .
Kollarına sardı beni , gözyaşlarımı sildi .
Elimden tuttu kaldırdı ayağa .
Son sözlerini şöyle söyledi kulağıma .
Hep ordaydım senin yalnız kalmanı bekledim.
Hala anlamaz mısın , ben seni yalnız isterim .